"Woord van lof"

Ik betrap mezelf er geregeld op en telkens denk ik: morgen doe ik het niet meer. 't Is gedaan! Iets in ons menselijk brein maakt dat we snel aan het mopperen slaan: té warm, te koud, te dik, te dun, te stil, te luidruchtig, te laat, te vroeg, te groot, te klein, te rommelig... en ik kan zo nog wel even doorgaan. Het lijkt alsof er een stemmetje in onze hoofden dwaalt dat ons telkens doet kijken naar wat er verkeerd gaat! We ergeren ons vaak te pletter, en voelen dan ook nog eens de behoefte om onze medemens er ellendig lang mee lastig te vallen!

Daarom - op de vooravond van Nationale Complimentendag - stel ik voor dat we met z'n allen wat minder gaan mopperen! Ik ben al tevreden met een beetje minder gemopper! 

Dankbaarheid, overgoten met een veelheid aan complimenten, brengt ons verder dan al dat gezaag over wat er mis gaat in de wereld! Begin bij jezelf, en "besmet" de anderen rondom jou met je positivisme en waardering: je partner en kinderen, je buren, je collega's, de mensen in je straat, je vrienden op facebook, ... Je zal versteld staan van het effect!

Ik doe mee!

Succes!

PapaSam

Meneertje netjes

17 september 2009... voor de meesten onder jullie waarschijnlijk een vergeten dag, ruim 8 jaar geleden. Voor mij echter de dag dat mijn avontuur als papa begon!

"Ondertussen zijn we heel wat jaartjes verder."

Als ik nu terug kijk op de jaren die achter me liggen, kan ik toch wel zeggen dat het vaderschap me als mens heeft veranderd! Het klinkt misschien wat melig, maar toch. Zoals ik dat als psycholoog netjes hoor te kunnen verwoorden: het vaderschap me als mens verrijkt! En net hierover wil ik de komende weken schrijven! Hoe het vaderschap me enkele wijze levenslessen heeft geleerd, en nog iedere dag doet en hopelijk nog lange tijd zal doen! Met vallen en opstaan... natuurlijk.

Sommigen onder jullie kennen me een beetje, anderen net heel goed! Deze laatsten zullen het wel herkennen: ik heb het graag "netjes voor elkaar". Propere jongen als ik ben, kom ik helemaal tot rust in een netjes opgeruimd huis, een blinkende auto, een tuin met een mooi gemaaid gazonnetje, een goed getimede agenda... en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Zalig toch, om alles netjes te kunnen overschouwen, mét een gezonde dosis voorspelbaarheid en controle (sorry: hier komt de psycholoog weer in me naar boven!)! De meer avontuurlijk aangelegde  mensen onder jullie zullen me vooral saai vinden, maar daar geef ik geen moer om!

"Er zit een grote portie

netheid in mij!"

Bij mijn kinderen is die portie netheid nét ietsje kleiner: vuile plakhandjes na die lekkere chocoladekoek, kleren (natuurlijk binnenstebuiten uitgetrokken!) die doorheen het ganse huis dwalen, schoentjes met van dat superfijne zandbakzand, glazen met melk die omvallen tijdens de maaltijd en het beleg bijna van de tafel doen drijven, snottebellen die deskundig aan de kleren van papa worden geveegd net op het moment dat je de deur uit moet, ... 

En ik moet zeggen: af en toe vloekt dit! Papa die het graag netjes heeft en de kinderen die zorgen voor de nodige portie chaos en rommel! Maar het lukt: de genadeloze neuroticus in mij heeft met scha en schande geleerd om af en toe "los te laten" zoals ze zeggen, om de boel de boel te laten en vooral te genieten van die lachende gezichtjes! Ik kan het iedereen aanraden!

Enkele jaren terug zou ik met de kruimeldief in de aanslag aan de ontbijttafel hebben gezeten om alle kruimels van hun verbrokkelde pistolet op de moment dat ze op de grond dreigen te vallen deskundig op te zuigen! Nu geniet ik vooral van het ontbijt met mijn gezinnetje (en zal ik die kruimels later wel doen verdwijnen 😁)! En ik probeer verjaardagsfeestjes vooral niet te starten in een opgeruimd huis. 's Avonds - wanneer de feestvierders huiswaarts zijn vertrokken en de kindjes in dromenland ronddwalen - volgt er meestal een maniakale opruimepisode waarna je na een klein uurtje niet meer kan zien dat er een feestje was! Genieten van de gezellige drukte staat voorop - opruimen kan later!

"Feesten in de rommel en

's avonds genieten van een opgeruimd huisje!"

Fijn weekend! Geniet van elkaar 💖

PapaSam

Krokusvakantie

Ik ben geen ervaren skiër. Dat is zeker! Toch trok ik - en de rest van mijn gezin - deze krokusvakantie mijn skibotten aan om de sneeuw te trotseren op een of andere Duitse berg, zo'n 300 km verwijderd van het landelijke Beerse.

We zijn ondertussen halfweg de vakantie en vele mooie ervaringen rijker! De twee oudste kapoenen skiën - na enkele lesjes in de Hollandse skischool - vlotjes van de berg en nemen zonder valpartijen de (pannenkoeken)liftjes naar boven! Bij de jongste kapoen moest er vandaag een privélesje aan te pas komen... er is nog wat werk aan de winkel vooraleer zij zonder mama of papa van de berg kan sjezen! Niet getreurd: het sleeën blijft immers ook een toppertje!
En na een dagje stevig skiën ronden we de dag steeds op dezelfde (fijne wijze) af: een stevige Duitse driegangendiner met een pint (0,3 l in een volwassen bierpint!) frisdrank!

Winterse groeten!

PapaSam

Met vallen en opstaan

"Kinderen worden niet groot zonder te vallen!", zegt een of andere volkswijsheid. En inderdaad, met drie kinderen in huis, wordt er al het een en ander af-gevallen: over de pantoffels die in de gang slingeren, van de tuimelbar, bij het op de fiets stappen pardoes aan de andere kant belanden, zittend op de rand van de zandbak plots achteruit vallen... Je kan het zo gek niet bedenken, of die van ons hebben het al een keertje gepresteerd! En meestal betrap ik me erop om nogal snel over te gaan tot de orde van de dag: snel eens over de beentjes of armpjes wrijven en de woorden "sta maar snel terug recht" worden hierbij snel ten berde gebracht!

Tot vandaag! Het zal me de komende weken niet snel meer overkomen om vooral te sussen wanneer er weer eens iemand ten val komt. Ik ben vandaag namelijk compleet onderuit gegaan op weg naar ons vakantieverblijf in Willingen (DE), met in mijn kielzog Astrid op de slee! Het pad onder de plaatselijke ankerlift was immers op het late uur van de dag omgetoverd tot een een super gladde spiegel... Met de benen compleet in de knoop, mijn skibotten die ik in de hand had al zwaaiend in het rond, en met de schrik van mijn leven om beneden in het dal aan te komen, krabbelde ik gillend recht! Geschrokken keek ik in het rond en klopte de sneeuw van me af... Gelukkig niet te veel kijklustigen die een binnenpretje onderdrukken... 

Vanaf morgen wordt er veel aandacht besteed aan vallende kinderen!

Grote kinderen horen niet te vallen...

Knuffel,

PapaSam

Wellness voor kleuters

Nu de winter echt in het land is, geniet Astrid des te meer van een lekker warm badje voor het slapengaan! Verstopt onder een dikke laag badschuim, komt ze snel even naar papa piepen! Astrid geniet zichtbaar van het warme water.

En als Astrid geniet, geniet ook papa 💖 

Zien en gezien worden

Vorig jaar - in volle zomerperiode én net voor we op vakantie vertrokken naar het bergachtige Oostenrijk - begaf de motor van onze auto het in volle avondspits op de Antwerpse ring... Geen ideale plaats om te stranden, maar dankzij de goede reflexen van mijn vrouw werd de auto deskundig op de pechstrook gezet! Kids achter de vangrail, fluohesjes aan en met een lolly in de mond; de kids vonden het superspannend! Het verdict van de garagist was ontnuchterend: héél veel kosten, waar we natuurlijk niet op voorzien waren...

Na een beetje denkwerk lieten we onze kapotte auto ophalen en kozen we voor een praktische gezinswagen (lees: niet echt cool en blits, maar volgens het grote publiek "erg handig met zijn grote koffer"): een grijze VW Caddy Maxi is voortaan onze vriend die ons overal naartoe brengt. Telkens we met ons gezin op pad gaan, krijgen we een schoolreis-gevoel: koffertje vol laden, kids vastgespen, en rijden maar! 

Begin deze week moest onze praktische gezinswagen voor een dringende herstelling naar de garage; het aantal lampjes dat oplichtte op het dashboard liep zorgwekkend hoog op! "Vals contact", stelde de garagist ons gerust! De herstelling zou slechts twee dagen duren, en nadien zouden we weer zonder knipperende controlelampjes door het Vlaamse land (én ver daarbuiten!) kunnen snorren! Om ons "mobiel" te houden, zorgde de garage voor een vervangwagen. Hoewel ik geen autofreak ben, was de vervangwagen toch wel een toppertje: een bijna nieuwe, netjes opgepoetste en full-option VW Golf! Lichtjes achteruit zittend, met een coole glimlach op het gezicht, en de motor in een iets te hoog toerental jagend, rijd ik van de parking. 's Avonds vraagt dochterlief (8 jaar en vooral bezig met hoe de wereld haar ziet ;-)) of we toch zeker met de "nieuwe" auto naar de tandarts gaan...? "Natuurlijk", zeg ik, en met een gezonde dosis arrogantie zwieren we de portieren open en laten ons neerploffen in de typische kuipzeteltjes! Onderweg ontdekken we de zetelverwarming: zalig! Ik kijk uit een ooghoek naar mijn dochter die naast me zit en kan een glimlach niet onderdrukken... Met een warm achterwerk stappen we uit bij de tandarts en kijken we beiden stiekem in het rond. Onze blikken kruisen elkaar, en we glimlachen opnieuw. Vader en dochter zijn minstens door enkele toevallige passanten gespot... 

"ZIEN en GEZIEN worden"

Mijn ego is weer wat opgepoetst en ik voel me enkele tellen de coolste papa op het Westelijk halfrond! Die praktische gezinswagen, die vergeet ik even...

Hou het de komende dagen veilig onderweg! 

Tot de volgende!


PapaSam


P.S. Tijdens de krokusvakantie laad ik de Caddy nog eens vol voor onze eerste skivakantie! Als dat maar goed komt...?!