Er was eens ...
een klein jongetje. Hij moet ongeveer 2.5 jaar oud zijn geweest, met spierwitte haartjes en een guitig snoetje! Zo'n snoetje waarvan je denkt: zo schattig, maar wat heeft hij nu weer uitgespookt! Al enkele dagjes stapte hij, met zijn splinternieuwe boekentasje op de rug, de schoolpoort binnen. Nooit liepen er traantjes over zijn wangen. Dapper en zonder vrees, met twee fonkelende oogjes, liep hij de speelplaats op en de klas in, klaar om nieuwe avonturen te ontdekken.
Maar op een dag - ergens in het jaar 2013 - liep het mis op school. Het guitige jongetje kreeg een fameuze dreun op zijn rug en vloog met zijn mondje tegen de arduinen vensterbank. De kindjes op de speelplaats staakten hun spel en hun adem stokte. Er weerklonk een ijzige gil.
De juf kwam aangelopen en hielp het jongetje recht. Dikke tranen rolden over de wangen van het jongetje. Een straaltje bloed liep uit zijn mondje. Twee gescheurde lipjes ontsierden zijn mooie gezichtje. Zijn knuffel die wat troost moest geven, was ondertussen lichtrood geworden. De juf keek naar het jongetje en aanschouwde het slagveld. Drie tandjes staken schots en scheef in het bebloede tandvlees. Een vierde tandje was door de klap uit zijn mondje gevlogen...
Met het jongetje op de arm zocht de juf haar gsm en belde de ouders van het jongetje op. Zij kwamen in een vliegende vaart aan op school en reden met het jongetje naar de tandarts. Ook de scheve tandjes werden in het ziekenhuis door de tandarts meedogenloos uit de mond van het jongetje gehaald. Het opengereten tandvlees werd dichtgenaaid. En een tutje om wat troost ... ook dat ging niet meer...
De tandarts was heel duidelijk tegen het jongetje en zijn mama en papa: De tandjes waren eruit en of er ooit nog nieuwe tandjes zouden komen, kon ze niet zeggen. Misschien wel, misschien ook niet...
De jaren verstreken... en het jongetje groeide als kool. Zijn mama en papa waren bang dat er geen tandjes meer zouden komen... Nooit meer... Het mooie gezichtje van het jongetje leek voor altijd verminkt te zijn.
Maar toen, na vijf eindeloos lange jaren, stond het jongetje op een dag op en riep naar zijn mama en papa:
"Kijk, er groeit een tand!"
En ja hoor. Op de plaats waren jaren geen tand te bespeuren was, verscheen er een wit puntje. Het begin van een grote, gezonde en nieuwe tand! Het dappere jongetje en zijn mama en papa juichten en sprongen van blijdschap door de woonkamer. Hun geluk kon niet op!
"Dit moeten we vieren!", zeiden mama en papa in koor.
"Met hotdogs!", scandeerde het jongetje. "Twee worstjes op een broodje, en veel saus."
En zo gebeurde het dat het jongetje en zijn mama en papa hotdogs aten om de komst van een grote nieuwe tand te vieren...
PapaSam
En ze leefden nog lang en gelukkig...
