Oh mooie wereldbol...

Sinds maart 2020 staat de wereld waarin jij en ik rondlopen op zijn kop. Eén simpel virus zorgde ervoor dat onze netjes geordende en voorspelbare wereld is veranderd in een wereld vol onzekerheid, angst, nervositeit, ziekte, ongelijkheid, egoïsme, verdeeldheid, en zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Wil ik daarmee zeggen dat ons leven enkel en alleen is overgoten met een sausje van veel “kommer en kwel”?

Natuurlijk niet!

Wat wel klopt is dat jij en ik voortdurend geconfronteerd worden met regels die bijna dagelijks veranderen. De ene keer mag iets wel en de andere keer weer niet. Soms doen we zelf een stommiteit waardoor we dagenlang thuis zitten en de andere keer zitten we thuis door de stommiteit van een ander. De ene laat een prik zetten en de andere weigert pertinent. Je ene buurman wordt ziek en je andere buurman feest erop los, lapt iedere regel aan zijn laars en wordt niet ziek.

Imperfectie, angst en onvoorspelbaarheid zijn een wezenlijk onderdeel van onze veranderde wereldbol geworden. We zullen ermee moeten leren leven,  of we nu willen of niet. Op de vraag “Hoe kunnen we hiermee omgaan?”, is geen pasklaar antwoord te geven.

Virologen, infectiologen, epidemiologen, artsen, verpleegsters, orthopedagogen, psychologen, … iedereen kijkt iedereen aan, hopend op een antwoord. Jammer genoeg blijft een pasklaar antwoord uit en moeten we wikken en wegen, nadenken en risico’s inschatten, beslissen en terugkomen op beslissingen, niet wetende wat er een uur, een dag of een week later op ons af komt.

Deze onmacht moeten en kunnen we bestrijden! Ik geloof in een gezonde dosis nuchterheid, af en toe een weloverwogen risico nemen en vertrouwen hebben in jezelf en je medemens als tegengif tegen de onvoorspelbaarheid, angst en imperfectie die onze wereldbol kleurt. Laat dit vertrouwen in elkaar en in de wetenschap dat alles steeds goed komt, van de wereld een sterke wereld maken die straalt en schittert.

PapaSam XXX

Roefel 2021 // #roefelbattlebeerse

 

Roefelen vanuit ons kot - 

met een vriendinnetje aan mijn zij - 

een ganse dag plezier!

Tot volgend jaar!

De Bourgondiërs, Aartsvaders van de LAGE LANDEN - Bart Van Loo

De afgelopen weken baande ik me een weg doorheen De Bourgondiërs, een meesterwerk van de hand van Bart Van Loo. Van Loo schetst in meer dan 500 pagina's (wat het boek een mooi gewicht geeft van maar liefst 1040 g ;-)) op een ontzettend boeiende wijze hoe de Bourgondische hertogen de versnipperde Lage Landen tot één geheel smeedden. Tot de verbeelding sprekende figuren als Jan zonder Vrees, Filips de Goede, Maria van Bourgondië, Filips de Schone, Jeanne d'Arc, Jan Van Eyck, ... passeren de revue. Bart Van Loo weet ze als een volleerd psycholoog ten tonele te brengen zodat je als lezer écht kennis maakt met deze historische figuren, hun intrigerende maar ook gestoorde kantjes beter leert kennen. De sfeer van riddertoernooien, weelderige banketten, blijde intredes, Bourgondische pracht en praal kleuren de vele pagina's uit het boek.

En hoewel het boek veel concentratie en aandacht vraagt bij het lezen - ik moest meermaals heel wat pagina's herlezen ;-) - heeft het boek een immens grote aantrekkingskracht. Ik wilde steeds verder lezen, weten hoe er telkens weer een nieuwe stap in de geschiedenis wordt gezet. Niet zomaar een geschiedenis, maar wel "onze" geschiedenis van de Lage Landen. De Bourgondiërs mag van mij verplichte literatuur worden in het middelbaar onderwijs!

   

De hekkensluiters...

Dinsdagavond 18 mei 2021, zo rond de klok van 20u, viel de wereld op mijn hoofd! Die wereldbol waarvan je eigenlijk niet beseft dat hij steeds draait, stond nu plotsklaps stil. Ik kon het voelen, ruiken, proeven, ... Een pijnlijke druk op mijn borst, mijn hoofd dat tolt. De reden van deze acute crisistoestand speelde zich af in een of ander laboratorium, ergens in de Noorderkempen. In dat labo kleurde de SARS-CoV-2 swab PCR test van onze zevenjarige dochter positief! En we rekenden vooral op een negatieve test, dus dat was stevig slikken.

De volgende dag stond in het teken van testing van de rest van ons gezin én telefoneren. Als klap op de vuurpijn kleurde diezelfde avond ook de swab PCR test van onze jongste meid diep rood. 

Heel wat mensen en gezinnen hebben het ons de afgelopen periode al voorgedaan. Toch voelt het aan als een bittere pil die moet geslikt worden, een uitzichtloze tunnel zonder lichtje aan het einde... De komende dagen zullen we - noodgedwongen - doorbrengen in isolatie. Geen vrolijk vooruitzicht op het moment dat de ganse maatschappij beetje bij beetje versoepelt, we al de regeltjes kotsbeu zijn en we onze herwonnen vrijheid om het hoekje zien loeren. 

Dag 1 van onze isolatieperiode was er eentje om snel te vergeten! Iedereen liep op de tippen van zijn (heel lange) tenen, er werd gesnauwd en gezucht, gemopperd en geblazen. Het moment waarop we in ons bedje kropen was het enige lichtpuntje van de dag... 

Dag 2 stonden we op met vernieuwde energie. Het had geen zin om ons te verzetten! Heel wat gezinnen hebben ons dit voorgedaan en er is enkel een weg vooruit. Het dagschema van de eerste lock-down werd opnieuw opgesnord. Structuur, planning en organisatie kleurden onze dag. Thuiswerk combineerden we met de zorg voor de kids. Leuke deurbezoekje en verrassende cadeautjes zorgden voor animo en plezier! De dagen verstreken en iedere avond kropen we moe maar voldaan in de zetel. Voldaan omdat de dag positief was verlopen, iedereen zich goed voelde en er tijd over bleef om iets leuks te doen.

En gelukkig komt aan ieder liedje een einde! Een welverdiend weekendje aan zee deed wonderen ;-)

       PapaSam

X

0% thuis // 100% genieten

De corona-pandemie kluistert ons al meer dan een jaar - of we het nu leuk vinden of niet - aan ons huis. Ons sociaal leven staat op een laag pitje en de meeste activiteiten buitenshuis staan "on hold". Hoewel we over een comfortabel huis met tuin beschikken, zijn we toch méér dan voldaan over dat "thuis zijn". Daarom boekten we - redelijk impulsief - een mooi vakantiehuisje in Paliseul. Jammer genoeg geen zonovergoten Grieks eiland; wel een idyllisch dorpje in de groene long van België op zowat 2u rijden van Beerse! De non-believers van een vakantie tijdens de corona-pandemie beweren dat op vakantie gaan geen zin heeft omdat iedere uitstap gepaard gaat met reserveringen, enkel take-away eten, een corona-vodje voor je mond en liters alcoholgel. Ik ben er echter van overtuigd dat - mits wat creativiteit en doorzettingsvermogen - even uitbreken uit je vertrouwde stekje wonderen kan doen voor je mentale welzijn!

 

Verrassende ontdekkingen

Tussen de vele slapende dorpjes zonder café of supermarkt zijn er heel wat boeiende plekjes om te ontdekken. Eén van deze ontdekkingen is het Euro Space Center in Transinne. Een interactieve, leerrijke en ervaringsgerichte omgeving waarin alles om de ruimte en astronomie draait. Ook een partijtje klimmen en klauteren tussen de bomen mag niet ontbreken op het programma. Een gezonde portie materiaalvrees maakt van mij de ideale ouder om - met beide voetjes veilig op de grond - op de jongste spruit te letten ;-) Na al dat ontdekken en actief zijn, is een bezoekje aan het boekendorp Redu een aangename afwisseling. En op algemeen verzoek van de kids brengen we op de terugrit naar huis nog een bezoekje aan Manneke Pis en smeden we stiekem al een nieuw plan om Brussel te ontdekken wanneer de horeca terug zijn deuren heeft geopend! 

  

Wandelen x2

Wandelen deden we tijdens de pandemie massaal. Ook ikzelf trok er geregeld op uit voor een verkwikkende wandeling, alleen of in gezelschap, meestal met een hapje en drankje. Ook in Paliseul trokken we onze wandelschoenen aan en verkenden we de groene omgeving. Tijdens de eerste wandeling gingen de hemelsluizen open en marcheerden we in een stevig tempo (met Clara in de  draagzak) in de voetsporen van Paul Verlaine. De tweede wandeling voerde ons een dikke 7 kilometer doorheen een zonovergoten landschap en leverde op het einde een hoop takken en schors op, deskundig uitgezocht door de dochter ;-).   

Chillen 

Natuurlijk staat een vakantie ook synoniem voor lekker lang uitslapen, een goed boek lezen, gezelschapsspelletjes spelen, kickeren, poolen, en vooral ... véél tijd voor elkaar en lekker niets doen!

Mijn batterijtjes zijn helemaal opgeladen. Uitkijkend naar een tripje richting Brussel stel ik voor dat we ons met z'n allen flink aan de regeltjes houden zodat het normale leven stilaan zijn verdiende plaatsje kan terugkrijgen...

PapaSam X 

Een doodgewone zaterdagnamiddag, met de glans van een klein gelukje

Zaterdagmiddag, de klok staat op 13u45. Astrid en Norah zitten aan tafel. Astrid heeft zich op haar eigen triptrap genesteld. Norah troont boven de tafel uit, half staand op een gewone keukenstoel. Vrolijk kwebbelend leggen ze de onderdelen van Patchwork op tafel. Een gezelschapsspelletje voor kinderen vanaf 8 jaar, maar dat trekken de meiden zich niet aan. De spelborden worden op tafel geëtaleerd, de pionnen verdeeld. Het boekje met spelregels schuift Astrid aan de kant met de boodschap "niet nodig". Spelregels kunnen ze missen als kiespijn, ze zullen zelf wel wat regeltjes verzinnen. Dapper gooien ze om beurten met de dobbelsteen. Het spel is gestart. Er wordt duchtig gediscussieerd. "Gooi eens wat sneller! Ik ben rood! Nee, jij bent rood, ik had groen ." Na 10 minuten wordt het spel abrupt gestaakt. De boel gaat terug de doos in en verdwijnt in de spelletjeskast! 

Even later trippelen de twee dames naar boven, op zoek naar twee witte papieren. Viltstiften in alle kleurtjes van de regenboog sieren even later de keukentafel. "Ja papa, ik heb al een boek onder mijn papier gelegd!", kirt Astrid betweterig. Al giechelend verschijnen de eerste lijnen op hun papier. Het puntje van Astrid haar tong komt tussen haar geschminkte lippen piepen. Opperste concentratie. Af en toe wisselen ze een blik uit naar elkaar en verschijnt er een héél brede glimlach op hun gezicht... 

Terwijl ik in de keuken de vaatwasser vul, mijmer ik wat weg in gedachten. Ik ben er zeker van dat de twee meiden, ondanks hun jonge leeftijd, beseffen dat het een rare tijd is. Toch laten ze zich niet uit hun lood slaan, blijven ze spelen en plezier maken, genieten ze van elkaars aanwezigheid en wisselen ze speelse blikken uit... 

Genieten van de kleine gelukjes in 't leven, genieten van wat kan en je niet blind staren op wat niet kan... Dat blijft de boodschap om deze pandemietijd te doorworstelen.

En op de achtergrond zingt Miss Montreal "Door de wind"... 

Hou vol x

Papa Sam

"Crea Bea"

Een creatieve uitspatting van mijn oudste meid (met een paar foutjes :-( ).

Ideaal om mijn blog terug wat leven in te blazen ;-)

Papa Sam XXX