Op de step...

De paasvakantie ligt enkele dagen achter ons. Louise, Pepijn en Astrid zijn weer helemaal in het schoolritme beland. Ikzelf heb nog wat tijd nodig om het werkritme terug te vinden 😁 Maar kom - de vakantie heeft de batterijtje goed opgeladen! Tijd om terug te blikken...

Nadat de paaseitjes ons bijna een levercrisis bezorgden, trokken we - met onze beste (vakantie)vrienden en hun twee kids - voor enkele dagen naar Landal De Lommerbergen. Je kent dat wel: een groot domein met - verspreid tussen het groen - bungalows en een geweldige "Central plaza" (lees: winkeltjes, de bar, restaurantjes, Bollo de parkmascotte, en natuurlijk een aantrekkelijk zwembad met glijbanen, brubbelbaden, golven, ...). Zo'n park waar je schaamteloos kan rondlopen op fluoroze crocs, een driekwartbroek of witte sokken in sandalen kan dragen! Maar ook een park dat garant staat voor uren speeltuinplezier, voetballen, zwemmen, fietsen, lekker eten en drinken,... Een ideale bestemming voor ouders met (kleine) kinderen. De kinderen hebben veel ruimte om te spelen, waardoor je hen niet snel zal horen klagen of zagen, en waardoor de ouders dus ook wat rust krijgen en kunnen genieten van het lezen van een boek, wat bijkletsen, of de andere parkgasten bekijken 😉!

De vorige jaren brachten we de schoolvakanties al verschillende keren door in een gelijkaardig park. We vinden het tof dat de kinderen zich dan wat kunnen bezighouden, dus een fiets is steeds leuk om bij je te hebben. Ondertussen kunnen er geen drie fietsen meer mee (ondanks de gigantische VW Caddy Maxi ;-)) waardoor we dit jaar zijn overgestapt op de stepjes. Een pak kleiner dan de fiets, maar een ideaal vervoersmiddel om van de bungalow naar het zwembad, de speeltuin of het voetbalveld te snorren. Een goede keuze, zo bleek. Nog leuker was dat onze vrienden ondertussen ook een step hebben voor volwassenen. Wist ik veel dat er ook volwassen stepjes bestaan... Ik was al snel kandidaat om die step uit te proberen...

 Ietwat voorzichtig zette in mijn eerste stapjes met de step. Wat was dat lang geleden. Eén van de laatste herinneringen aan de tijd dat ik als kind heb gestept, is dat we in het bos in onze straat een parcours maakten met heuveltjes waar we dan als gekken over reden! Heel wat jaartjes later voelt het eerst wat onwennig om terug op een step te staan... Maar enkele tellen later voelt het vertrouwder aan en is het vooral genieten! Samen met Pepijn trek ik er op uit en steppen we over het domein, genietend van de snelheid die we maken, de heuveltjes waar we vanaf rijden, het scheuren door de bochten! De kiezeltjes op het asfalt kraken onder de wieltjes van de step en andere parkbezoekers gaan aan de kant wanneer we komen aangereden. Het geeft een zalig gevoel van vrijheid! Even voel ik me terug een kleine jongen... En Pepijn, die kijkt bedenkelijk,  verwonderd en enthousiast...

Geniet morgen van een stralend zonnige buitenspeeldag!

Knuffel,

PapaSam