Florac - 2019

DAG 2

Louise is ziek. Vannacht stond ze aan ons bed, met tranen in haar ogen. "Ik kan niet slapen", fluisterde ze zachtjes. De spierwitte kleur van haar gezicht werkte als aankondiging. Enkele tellen later hangt ze boven de wc-pot en werkt ze haar avondeten naar buiten. De tranen glinsteren in haar slaperige oogjes. Als een dief in de nacht sluipt ze naar de zetel en kruipt op een bolletje. Mama zet zich naast haar. Ik veeg wat braaksel van de wc-bril en denk bij mezelf dat dit veel slechter had kunnen aflopen... De klok vertelt ons dat het ondertussen drie uur 's nachts is. We kruipen terug in bed en proberen nog wat te slapen. Hopelijk voelt Louise zich morgen beter...

's Morgens wordt het snel duidelijk dat we de planning voor onze daguitstap naar Alès noodgedwongen moeten aanpassen. Terwijl de grijze en rode Caddy van de camping rijden blijven papa en Louise aan de tent om wat te bekomen. Geen stadsbezoekje voor ons! Ik leg mijn uitgeputte en misselijke dochter in bed (de onderbroken nacht en het potje met yoghurt als ontbijt zorgen voor heel wat ongemak) en vlei mezelf neer in het felgroene ligbed dat afsteekt tegen de mooie natuurkleuren uit de omgeving (Parc national des Cévennes). De stevige wind blaast het laatste restje slaap uit mijn gezicht. De zon staat glimmend aan de hemel en verdwijnt slechts af en toe achter een onschuldig wit schapenwolkje. Terwijl in de tent naast de onze het servies rinkelt, sla ik mijn boek open en tuimel in de tovenaarsfantasie van Harry Potter en zijn vrienden... Hopelijk knapt Louise snel weer op en kunnen we nieuwe avonturen beleven in La douce France... ;-)

VRIJDAG 19 JULI 2019

Iedere vakantie staat er een wandeling op de planning. Geen wandelingetje op teenslippers naar het dorpje om daar een ijsje op te smikkelen. Neen! Een wandeling met de hoofdletter W, inclusief wandelschoenen en rugzak met proviand en water. 

Die ochtend trekken we erop uit. De fluitende vogels kondigen een mooie dag aan. De auto brengt ons naar het vertrekpunt van de wandeling. Een tocht van 10 km ligt aan onze voeten. En weg zijn we! De wandeling voert ons door een ontzettend mooi stukje natuur. Uitgestrekte grasvelden in verschillende tinten groen liggen als een uniek lappendeken naast elkaar. Bloemen en struiken staan her en der in het veld, als toefjes slagroom op een enorme taart. Onder onze voeten kraakt het zand en de kiezelsteentjes. Duizenden vlinders in bonte kleuren fladderen door de lucht. Terwijl de zon aan de hemel brandt, kruipt het stof in onze neus en vermengt het noeste wandelzweet zich met de geur van zonnecrème. 

Traag maar zeker zetten we onze tocht verder. De hitte (30°) en het ruige berglandschap maken van de wandeling een heuse kruistocht tegen de natuurkrachten. Moe en bezweet zien we na 4u wandelen onze auto op de parking staan. Met de airco op maximum rijden we terug naar de camping. We spoelen het stof en zweet weg in het zwembad en genieten van een ijsje in de bar. Terwijl we bekomen van de krachtmeting komt ook het mentale genot van de geleverde inspanning. Een zalig gevoel dat me nu al doet uitkijken naar de volgende wandeling... 

DAG 12

Vakantie =
- honderden kilometers vreten op de Autoroute du Soleil

- 14 dagen buiten leven aan onze tent (dit jaar - dankzij Clara - mét sanitair, wat het glamping-gevoel alleen maar ten goede kwam ;-))

- 40°

- onnoemelijk veel tijd voor elkaar

- iedere dag croissants en chocoladebroodjes bij het ontbijt

- door de campinguitbater uit het zwembad worden gezet en met z'n allen - in zwembroek - naar de tent wandelen met het avondzonnetje in de rug en bij mezelf denken: "Wat ben ik toch een gelukzak met mijn mooie gezinnetje!"

- stadjes en kastelen bezoeken, wandelen, zwemmen in de rivier, grotten verkennen, roofvogels spotten, mandala's inkleuren, liters zonnecrème smeren, Carcassonne spelen, #LikeMe-liedjes meekweelen in de auto, ...

- Astrid - die snel wagenziek wordt wanneer we door de haarspeldbochten rijden - mentaal en logistiek bijstaan (= kotszakje mee vast houden :-/)

- lezen, lezen, lezen, lezen, ... (Libelle, Humo, Harry Potter en de geheime kamer, ...)

- ...

Mijn batterijtjes zijn weer opgeladen! Op naar de volgende vakantie...

PapaSam

XXX

Gezond = lichamelijk in orde, niet ziek

Op een doordeweekse schooldag bracht ik 's morgens de kinderen naar school. Bij het naar buiten wandelen, passeerde ik een mama met een huilend kind aan de ene hand en een zakje met ontbijtgranen in de andere hand. Ze had duidelijk haast en deed een ultieme poging om haar huilende kind op school te krijgen én nog snel wat ontbijt mee te geven...

Deze mama had, op het moment dat ik haar aan de schoolpoort passeerde, wellicht al een hele "weg" afgelegd met haar kind... Deze mama inspireerde me voor dit kersverse stukje tekst...

Want ook ik moet bekennen dat het een hele klus is om je kinderen gezond te laten eten!! En het zorgt regelmatig voor crisissen en twijfels in mijn hoofd.

Neem nu het ontbijt. Sinds jaar en dag wordt er in ieder tijdschrift dat je open slaat en in de brochures van Kind & Gezin op gedrukt dat het ontbijt dé belangrijkste maaltijd van de dag is. Enkel met een stevig en evenwichtig ontbijt achter de kiezen kan je de dag deftig door komen! Ok, helemaal mee eens. Maar wat is nu een gezond ontbijt...? En hoe krijg je dat deftig achter de kiezen van die kleine koters?

Iedere generatie heeft zo zijn eigen waarheden. Wanneer ik vroeger als kind ging logeren bij mijn grootouders toverden zij steevast een royale pan spek op tafel, witte boterhammen en een kommetje suiker. De boterhammen sneden we in kleine stukjes, prikten we op onze vork en haalden we eerst door de gesmolten bakboter en nadien door de suiker! En smullen maar! Onze mondjes blonken van het vet! Heel wat jaren later vulde de supermarkt zich dan weer met light producten. Gezond eten stond gelijk aan vetarm eten! Nog wat jaartjes later geraakte iedereen weer in verwarring toen de boodschap kwam dat niet het vet maar net de suiker de grote boosdoener is. Gezond eten betekende dus ineens suikervrij eten! Massaal dronken we enkel nog zero! En prompt doken we in de boeken van Pascale Naessens en volgde iedere zich respecterende dieetgoeroe een suikervrij dieet. Als klap op de vuurpijl werd de voedseldriehoek een omgekeerde driehoek... En is er ook geen voedselzandloper...?

Volgen wie volgen kan...?

Ok, heel erg verwarrend dus. Maar terug naar het ontbijt, en vooral naar een gezond ontbijt, want dat lijkt voor kinderen nog extra moeilijk te zijn. Kinderen moeten immers hard groeien, en hebben hierdoor andere behoeftes dan volwassenen. Om te kunnen groeien hebben ze voldoende vitamines, mineralen, vetten, suikers, eiwitten ... nodig. Dit in tegenstelling tot mezelf: groeien is niet meer aan de orde ;-)

Om het de ouders dan nog wat moeilijker te maken, zijn de ontbijtopties anno 2019 bijna onbeperkt: yoghurt met vers fruit, toast met beleg, granola met platte kaas, boterhammetjes met kaas, een kom muesli met melk, een gebakken eitje, een verse smoothie, havermoutpannenkoekjes, ...

Deze oneindige lijst aan ontbijtmogelijkheden, alle eet-tendensen meegerekend en de hongerige magen van mijn kids (lees: bij momenten lijken ze onverzadigbaar!) en hun drang naar alles wat vet en zoet is, zorgt ervoor dat ik regelmatig mijn hoofd breek tijdens het ontbijt wanneer er weer eens een spervuur aan vragen komt: "Mag ik choco op mijn boterham?", "Wij eten liever popsjes dan boterhammen!", "Ik lust alleen wit brood.", "Ik wil chocomelk drinken.", "Mag ik alleen een appel eten?", "Is vleesbrood gezond?", "Ik wil witte yoghurt met suiker!", ...

Om oeverloze discussies te vermijden en om het ontbijt toch wat gezond te houden, hebben we hier in huis enkele duidelijk regels aan tafel (afwijken van deze regels doen we enkel wanneer er feest wordt gevierd ;-)):

- Zoet beleg kan, maar niet elke dag en op elke boterham. Twee dagen/week siert de chocopot onze ontbijttafel en mag het bruine smeersel onze boterhammetjes omtoveren tot echte lekkernijen.

- Ontbijtgranen zijn overheerlijk, maar een echte suikerbom! Daarom eten we dit sporadisch, en al zeker niet op dagen dat grote broer moet gaan voetballen. Intensief sporten met enkel wat suiker in je maag, lukt niet.
- Eten doen we tot slot enkel en alleen aan tafel, en liefst met een ganse gezin tesamen. Al wandelend eten is uit den boze. Zien eten doet eten; zeer belangrijk bij kleine koters die nogal gevoelig zijn voor wat ze de anderen zien doen!

Zonder de mama met haar zakje ontbijtgranen te beoordelen, moet ik toegeven dat ook ikzelf af en toe uit de bocht ga en de regeltjes aan mijn laars lap ;-) Witte bokes met choco en hagelslag, of een grote kom ontbijtgranen kan bij momenten zó lekker zijn!

Schol, en tot de volgende!

PapaSam

XXX